Do dwóch razy sztuka

Za drugim podejściem plener we wsi Pomocne doszedł do skutku. O siódmej rano zaczęli się gromadzić klubowicze pod ZOKiem. Zaopatrzeni w łopaty do odgarniania śniegu czekaliśmy ze startem na jednego spóźnialskiego.

Sms: „Będę za trzy minuty” utwierdził nas w przekonaniu, że plenerowicz nie zaspał i podąża w naszym kierunku. Po 10 minutach postanowiliśmy jednak zadzwonić doń: Zaraz będę – odśnieżam samochód – usłyszeliśmy.
Łopaty nie były potrzebne. Bardziej by się przydały rakiety śnieżne, ale i bez nich wdrapalismy się na pierwsze lepsze wzcórze we wsi Pomocne.

Radości było co niemiara – jak dzieci hasaliśmy po śniegu…

w poszukiwaniu światła i odpowiedniego motywu.

Nie obyło się również bez koleżeńskiej pomocy chociażby przy zmianie obiektywu.

Przemek postawił na obiektyw stałoogniskowy

Bartek miał własną, kieszonkową modelkę

Po dwóch godzinach biegania w zaspach nastąpiła krótka prezentacja prac

Po czym powróciliśmy w domowe pielesze obrabiać zdjęcia.

1 2 ►